De rommelmarkt

Het is zover.
We gaan onze overbodige spullen verkopen.
3 dozen en 5 boodschappentassen staan klaar in de gang.

De kinderen hebben nog een extraatje bedacht; een visspel met prijzen.
Geïnteresseerden mogen voor 10 cent een visje vangen.
Onder op het visje staat een nummer.
Dat nummer is dan hun prijsje.
Natuurlijk zijn ook deze prijsjes tweede hands spulletjes.

De weersverwachting is prima.
We hebben er zin in.
De kinderen zijn heel enthousiast. 
Elk kind krijgt zijn eigen afdeling, eigen geldbuidel en eigen opbrengst.
Wel is het spannend hoe lang iedereen het vol gaat houden.
De laatste keer stond ik vanaf 10.00 uur alleen. haha, maar dat is 2 jaar geleden.

Wat ik me van de vorige keer nog kan herinneren is dat de sfeer zo gezellig was op de rommelmarkt. De medeverkopers waar je de hele dag mee zit opgescheept hebben alle tijd, net als jij. (tenzij we achter elkaar alles verkopen natuurlijk maar dat lijkt me sterk)
Een stel van 2 jaar geleden kom ik nog regelmatig tegen.
Ze staan bijna elke maand wel ergens op een rommelmarkt.
Heerlijk al die verhalen van hun belevenissen.
Via hun ben ik ook aan een plekje op de rommelmarkt voor morgen gekomen.

Heerlijk straks al die ruimte in huis. Afgesproken is dat alles wat niet word verkocht gelijk daarna naar de kringloop gaat.
Opgeruimd staat netjes.

De speelgoed verdwijn truc

Al enige tijd probeer ik mijn huis op te ruimen.
Niet dat het zo een chaos in huis, want dat valt reuze mee.
Wel heb ik meer spullen in huis dan ik nodig heb.
Ook zijn het veel spullen waarvan ik niet wist dat ik ze had.
Als ik even wat tijd over heb probeer ik weer een kastje of laadje, of de helft hiervan, uit te zoeken.
Fijn als ik daarna een deel weg kan doen door weg te geven, te verkopen of in de vuilnisbak te gooien.
Ik begin nu echt te merken dat er wat meer ruimte komt.
Ook scheelt het enorm dat er weinig nieuwe spullen meer worden aangeschaft.

Veel spullen die weg kunnen betreft speelgoed.
Dat blijkt een moeilijke categorie te zijn om op te ruimen.
Ik merk dat de jongens het lastig vinden om afstand te doen van hun speelgoed.
Ook al spelen ze er al lang niet meer mee, ook al is het babyspeelgoed, ze willen er geen afstand van doen.
Het leek me een goed idee om samen met de jongens het speelgoed te verkopen en dat ze de opbrengst zelf mochten houden.
Dat plan sloeg niet aan.
Tot nu toe is er daarom geen speelgoed de deur uit gegaan.
Maar dit zal niet lang meer duren.

Er is hier in de buurt een initiatief om speelgoed in te zamelen voor kinderen waarvan de ouders afhankelijk zijn van de voedselbank.
Het speelgoed wat nog goed is en waar echt nooit meer mee word gespeeld gaat hier naar toe.
Vanmiddag is ook de jongste even naar 'school' (zo noemt hij de peuterspeelzaal)
Dan breng ik al het overtollige speelgoed weg.
Ze zullen er geen last van hebben en het ruimt lekker op.

Oké Deo

Regelmatig lees ik op internet verhalen van mensen die zelf hun wasmiddel, tandpasta, schoonmaakmiddel en deodorant maken.
Ik lees dat met zeer veel interesse.
Het is goedkoper en milieubewuster.

Tot nu toe ben ik niet verder gekomen dan het gebuik van schoonmaak azijn.
Dit gebruik ik oa om schoon te maken in de badkamer ipv dure antical.
Schoonmaak azijn is ook ideaal als wasverzachter bij de witte was.
Maar verder kwam ik eigenlijk niet.
Schoonmaak- en afwasmiddel kost al niet veel en gebruik ik zo min mogelijk.

Ivm mijn gevoelige huid gebruik ik al jaren een vrij duur merk deodorant.
Alle andere, goedkopere, merken geven te veel irritatie.
Nu kreeg ik laatst van iemand zelfgemaakte deo.
Ik stond erbij dat het werd gemaakt.
Het is echt een minuutje werk.

Heel simpel: 2 eetlepels kokosolie wat verwarmen, daardoorheen mengen 2 eetlepels baking soda en 2 eetlepels maïzena.
Als je kiest voor biologische kokosolie zit je helemaal goed.
Je kunt voor de geur ook wat etherische olie toevoegen. Hoeft niet, heb ik ook niet.

Doe het in een klein potje.
Het wordt een hard goedje.
Je hoeft maar weinig te gebruiken.
Met de warmte van je vinger smelt er een kleine hoeveelheid die je direct kunt gebruiken.

Het werkt super.
Het werkt minstens zo goed als mn eigen vertrouwde deo.
Hoe lang ik met het potje kan doen moet ik nog zien.

Zeker is wel dat dit op jaarbasis enkele tientallen euro's gaat schelen.
Kassa! kan ik bijna weer een contractverlaging gaan vragen ;)

Verwarming

Gisterenavond was het dan toch zover.
De verwarming ging aan.
Ik heb het zo lang mogelijk geprobeerd uit te stellen. Overdag viel het nog wel mee.
's Avonds was het 18,5 graden. 
Hoewel ik nooit lang rustig op de bank zit, vond ik het toch te koud worden in huis.
Volgens mijn energie pagina van de energieleverancier heb ik inmiddels een besparing bereikt tussen de 30-35%.
Nu was afgelopen winter erg zacht. Ik verwacht dat de besparing terug zal lopen als deze winter kouder word.
Jaren terug had ik een maand bedrag van 192 euro voor gas en electriciteit.
Dat bedrag vond ik echt niet kunnen.
We hebben toen wat energiebesparende zaken gerealliseerd in huis.
De laatste tijd probeer ik ook ons gedrag aan te passen wat betreft het energie verbruik.
Ook de overstap van energieleverancier levert de nodige besparing op.
Het zou een mooi reseltaat zijn als we op de helft uitkomen van die 192 euro.
Laat de (zachte) winter maar komen.

herfstvakantie

Deze herfstvakantie kostte weer een lieve duit.

We maakte 2 uitstapjes.
We bezochten Legoworld en het Spoorwegmuseum.
Legoworld bezochten we met 3 personen.
Het spoorwegmuseum bezochten we met 4 personen.
We maakten gebruik van diverse kortingen.
We gaven totaal 104 euro uit.
Dit is inclusief parkeerkosten (26 eur) benzine, eten gekocht voor de uitstapjes en toegangskaarten.
Dit is veel geld, maar had zeker het dubbele kunnen zijn als we geen gebruik hadden gemaakt van aanbiedingen.
Ook zelf het eten meenemen scheelde veel geld.
De andere dagen deden we rustig aan.
We waaiden uit aan het strand.
Een bezoekje aan de bieb, speeltuin en kinderboerderij maakte de vakantie compleet.

Nee Nee

Sinds vorig jaar zomer hebben we een Nee-Nee sticker op onze brievenbus.
Dit bevalt meer dan prima.
Voordat we 6 weken op vakantie gingen plakte ik deze op de brievenbus.
Ik wilde de buren niet met al te veel post op zadelen.
Maar na de vakantie liet ik de sticker gewoon zitten.
Geen folders en krantjes beviel me prima.
Het zorgde voor minder troep in huis.
Ook hoefde ik minder vaak naar de papiercontainer.
Nu ik op de centen let lijken reclamefolders een must.
Niets is minder waar.
Bij het doorbladeren van de folders word je op ideeen gebracht.
Ik herinner me dat ik na het lezen van de weekelijkse folders altijd een aantal dingen 'nodig' had.
Als ik nu iets echt nodig heb kijk ik tussen de on-line folders waar ik het goedkoopste uit ben.
Dit is niet vaak nodig.
Het scheelt heel veel geld en tijd!

Geluk

Vanmiddag zat ik in de speeltuin.
 Deze speeltuin word ook gebruikt door de naschoolse opvang.
Vorig jaar nog zaten mijn kinderen hier ook.

Wat me opvalt is dat veel kinderen in de hipste  merkkleding lopen.
Mijn kinderen lopen er ook netjes bij.
Maar ik geef maar heel weinig uit aan kleding.
Merkkleding koop ik alleen af en toe in de kringloop.

Het werkt natuurlijk aan twee kanten.
Als je niet hoeft te werken kun je soms wat tijd gebruiken om marktplaats af te struinen of naar de kringloop op zoek naar een koopje.
Maar als je net als ik tegenwoordig, geen onnodige spullen meer hoeft te kopen hou je ook weer tijd over voor je kinderen.

Wat een geluk dat ik het licht heb gezien.
Wat een geluk dat ik de keuze heb (gemaakt) om door zuiniger aan te doen minder hoef te werken.

Nog niet zo lang geleden dacht ik echt dat het echt niet anders kon. Werken en kinderen naar de opvang brengen ik zag echt geen andere mogelijkheid.
Had ik het maar eerder ingezien, dan had ik er meer voor mijn kinderen kunnen zijn.

Stelen van de armen?

Vanmorgen fietste ik langs een kledingcontainer van het leger des heils.
Zelf gooi ik hier ook wel eens kleding in.
Kennelijk waren de containers, er staan er twee, helemaal vol.
Om de containers heen stonden namelijk nog een aantal vuilniszakken en tassen.
Toen ik er langs fietste stapte er net een dame van haar fiets.
Ze pakte een vuilniszak en begon hier in te graaien.
Ze had kennelijk al snel iets gevonden want ze gooide een kledingstuk in haar fietsmand.
Ik was verbaasd.
Zonder na te denken sprak ik deze mevrouw aan.
Eerst wuifde ze me lachend weg. Toen ze merkte dat het me menens was brabbelde ze iets en stopte met zoeken.
Ik ben gelijk doorgereden omdat de kids naar school moesten.
Pas later dacht ik, misschien was dit een wanhoopsdaad van die vrouw, had die vrouw geen kleren voor haar kinderen en loop ik me er mee te bemoeien.
Misschien had ik moeten vragen of ik haar ergens mee kon helpen.
Maar hoe de situatie ook was, het blijft wel stelen van de armen.
Hoe zeer ik ook van vrekken houd, er blijven altijd duidelijke grenzen.
Goedkoop graag, gratis of ruilen geweldig.
Maar wegnemen is echt afkeuringswaardig.

spullen voor de rommelmarkt

Jarenlang dacht ik dat veel spullen hebben handig was. Je kon het maar in huis hebben, je weet maar nooit.
Ik gooide vrijwel nooit iets weg.
Als er een koopje voorbij kwam, was die voor mij.
Intussen groeide ons huis helemaal dicht.
Handig al die spullen?

Nee helemaal niet. Met zoveel spullen raak je het overzicht kwijt.
Je weet niet wat je allemaal al in huis hebt en koopt dingen dubbel, of driedubbel.
Zo heeft mijn jongste zoon 3 paar slofjes die hij nu past. Aangezien hij 2 voeten heeft is 1 paar gewoon genoeg.
Dit geldt ook voor de handschoenen, sjaals, mutsen, fietslampjes, sloten etc etc.
O ja en verlengsnoeren, we kunnen geloof ik heel wel 2 keer rond Nederland met die kabels.

Nu probeer ik beetje bij beetje, laatje voor laatje een beetje orde te scheppen in de chaos. Als je daarmee bezig bent kom je je rijkdommen weer allemaal tegen.
Sommige spullen waren al een tijdje kwijt. Andere spullen waren al vergeten of afgeschreven.
Leuk hoor al die 'gratis' spullen.

Veel spullen kunnen echt gelijk bij het afval. Kapot of  niet, het afval probeer ik natuurlijk wel zo goed mogelijk te scheiden. kleine elektrische apparaten kan op veel plaatsen makkelijk worden ingeleverd.
Spullen die nog goed zijn, maar we overcompleet hebben of te klein zijn, of gewoon niet meer willen hebben worden zorgvuldig bewaard voor de rommelmarkt.

We stonden eerder op de rommelmarkt, dat leverde mooi 130 euro op.
Nadeel is wel dat je dan meestal erg vroeg aanwezig moet zijn, maar vele handen maken licht werk. We kunnen elkaar aflossen, we maken er een leuk dagje van.

Zo nog 2 dozen zien te vullen en dan op zoek naar een mooie rommelmarktplaats.

Twee boodschappenkarren vol

Vanmorgen in de supermarkt liep er een dame met een overvolle boodschappenkar.
Het viel me op omdat ik tegenwoordig al zenuwachtig word als de bodem van mijn boodschappenkar bedekt raakt. Daarom neem ik het liefst een mandje (met wieltjes).
Een mandje is sneller vol waardoor ik eerder stop.
Of het echt wat uitmaakt weet ik niet.
Tegenwoordig koop ik toch alleen maar het hoognodige.

Toen ik zwanger was van de jongste kon ik de laatste weken niet meer alleen boodschappen kon doen.
Dan ging ik samen met manlief. We kochten dan direct alles voor een hele week.
We begonnen met 1 kar maar eindigden altijd met 2 volle karren.
We waren toen met zn zessen.

Gek genoeg aten we toen niet meer of lekkerder dan nu. Verschil is wel dat we nu af en toe uit de tuin kunnen eten.
Ook verspil ik minder eten.
Eten wat over is word later gegeten of ingevroren.
Er word vrijwel niets weggegooid.

En de uitgaven van de boodschappen?
Ik herinner me wekelijkse bedragen bij de kassa van 125-150 euro.
Nu zit ik wekelijks ruim onder de 100 euro.
Het bedrag wisselt nogal maar er is wel een langzame daling zichtbaar.

Hoe een mens zo kan veranderen zeg.

Eenlingen

Eenlingen, zo noemde mijn collega vroeger sokken waarvan er nog maar 1 over was.
Was 1 van de twee versleten, dan hield je een eenling over. 
(Natuurlijk wel nadat ze een aantal keren gestopt waren.)
Het gebeurde  af en toe dat ze een dat ze een eenling had.
Dan wachte ze op nog een eenling of twee.
Vervolgens haalde ze de sokken uit en breide er nieuwe van.
Dan had ze geen eenling meer en weer een compleet paar.
Al haar sokken hadden altijd dezelfde kleur. Heel praktisch.

Nu brei ik zelf geen sokken en ik stop ze niet.
Wat ik wel heb, zijn heel veel eenlingen.
Er gaan af en toe sokken kapot ja, maar ik heb ook eenlingen waarvan ik zeker weet dat de andere helft niet kapot is.
Waar blijven die sokken dan?
In de wasmachine? die zou er dan helemaal vol mee moeten zitten. In  de wasmand, onder bed, bovenop de kast? Daar kom ik ze nooit tegen. Het is een irritatie maar ook een fascinatie. Waar blijven die dingen nou toch.

Alle eenlingen doe ik een een bak. Om de zoveel tijd zoek ik de bak uit. Warempel, soms zit er een passend paar bij. Ik schat dat ik een sok of 40 inmiddels heb zitten in die bak. De eenlingen die te klein zijn voor de jongste worden weggedaan. De andere blijven geduldig wachten op hun wederhelft.

Omdat ik al een tijdje baal van die eenlingen doe ik tegenwoordig net als mijn collega. Ik koop veel dezelfde sokken. Als er dan een sok kwijt raakt, of nog een dan heb ik alsnog weer een passend paar.
Voor kinderen is het niet zo leuk elke dag dezelfde sokken aan. Voor hun koop ik 2 of 3 paar hetzelfde. Voor de oudsten, voor manlief en voor mezelf hield ik eigenlijk al een beetje dezelfde kleur aan. Het is anders geen doen om uit elkaarte houden welke zwarte sok voor wie is. Vooral  de kousevoetjes zijn moeilijk uit elkaar te houden. Daar doet de kleur ook minder toe, is niet te zien. Daar hebben we allemaal onze eigen kleur voor.

Eventje geen vrek meer

Voor het eerst sinds ik drastisch probeer te bezuinigen heb ik weer met geld  'gesmeten'
Mijn zoon was plotseling behoorlijk ziek.
Hoge koorts, hij was er heel slecht aan toe.
Hij speelde niet meer.
Hij at niet meer.
Het drinken ging ook zeer moeizaam.
Een opname in het ziekenhuis dreigde omdat de kans op uitdroging toenam.

Ik heb voor meer dan 25 euro aan sapjes, blikjes, flesjes, ijsjes en knijpfruitjes gekocht.
Allemaal in de hoop dat hij toch wat vocht binnen kreeg.
Het maakte even niet uit.
De gezondheid van mijn zoon is onbetaalbaar.

Drie dagen  lepelde ik slokje voor slokje naar binnen zodra hij even wakker was.
Daarna leek hij wat op te knappen, hij speelde af en toe weer wat.
Op een gegeven moment vroeg hij me om wat drinken.
Wat wil je drinken schat, vroeg ik.
Mijn zoon antwoorde: water !!

Water, oh dat ik dat niet zelf kon bedenken. hij is zuiniger dan mij, gewoon lekker goedkoop water drinken.

Inmiddels kan hij weer lachen en spelen en zijn we dankbaar dat hij weer opknapt.